落木已随秋雨完,增衣犹不御风寒。 寻常桂魄多难见,此夜冰轮只独看。 一点悲辛同老杜,几回辗转在长安。 直教客子归时手,带露沾霜湿小鬟。
落木已随秋雨完,增衣犹不御风寒。 寻常桂魄多难见,此夜冰轮只独看。 一点悲辛同老杜,几回辗转在长安。 直教客子归时手,带露沾霜湿小鬟。
琥珀光圆欲滴酒,我取金樽接一斗。 覆尽琼汁不解愁,此同银汉几时休? 可怜长空一寸碧,散尽白霜九天去。 三十年来惯孤高,比赋文章堪一气。
我非粤中人,却爱荔枝美。 恨不得帝诏,南迁作苏子。 堪笑是白身,僻居在汉水。 酸桃与涩李,所产难咂齿。 荔枝在坊市,寻常亦有之。 亦啖三百粒,学作东坡诗。 气韵兼不具,郁郁能...
我向山中才半日,问君城下已何年? 黄鸡白黍三杯酒,碧树流云一洞天。
谷雨方一日,鸣蝉已数声。 庭前翻翠色,今始向南风。
九天曳下住仙台,嵽嵲腾挪四面开。 今日浮岚浑一洗,蓬莱始觉是蓬莱。
明前山苦寂,向午认青丘。 祭路花无色,长幡鸟亦愁。 思之人独坐,倏已泪双流。 昔日有吾祖,还乡尚自由。
金州无大岳,是处尽丘山。 但有登临意,当然车马闲。 春从飞鸟至,晴作野人攀。 仰止两青烛,神游罢且还。
一约东君三月午。点染羲和,玉盏黄金乳。柳未匀新花未旅。茗烟乱卷凉风去。 分付愁教何物语?只怕春来,春去留难住。举眼人间春最苦。为何连累三千树。
正与孩儿换裤头,屏中恰在放红楼。笑语声才蘅芜院,转眼,众人已到紫菱洲。 几不情钟林黛玉,又惧,颦儿心眼使人愁。此刻面前妻却笑,直道:毒舌只向宝哥投。
割豚载酒近新年,却道新年味索然。 忆昔春衣几试破,急教除夕脱还穿。
临江一座玉门关,只是白身不可攀。 他日春风能助我,榆荚吹作上楼钱。
昨夜蟾宫冷,今朝入小寒。 晨曦松露湿,荒草朔风干。 落笔儿相戏,句成妻与看。 金州除一岁,江水又漫漫。
枝影隔疏星,荒草连幽径。暂息嚣声风亦悄,翻手泥盅冷。 起坐欲高歌,不恨无人应。三十年来惯孤高,只有冰轮永。
当楼才伫望,秋色已中分。 江远鸥三只,山高雁一群。 青衿濡酒气,郭索桂枝熏。 暂且搁人事,卧看几白云。
游人不必惊天气,且听荷田,来倚栏杆。竹海当时尤可观。 长梢取向风头舞,雷破前川,墨涌西山。自在风波三五船。
兄夸奖了
贺新郎.欲问樽前月欲问樽前月。道千秋、何人与尔,把真情说?苏子无非黄州事,白也一生沉郁。谁似我?凭君明灭。饮尽浊醪吾愈醒,八百杯,不解中宵渴。教夜夜、与君别。 来寻万里无豪杰。只今夕、一分诗才...
欲问樽前月。道千秋、何人与尔,把真情说?苏子无非黄州事,白也一生沉郁。谁似我?凭君明灭。饮尽浊醪吾愈醒,八百杯,不解中宵渴。教夜夜、与君别。 来寻万里无豪杰。只今夕、一分诗才...
@穿越者木易君 谢谢
破阵子.游汉江题三十四岁夜雨蜀中灯下,黄沙塞外楼头。九万里山河未遍,二十年诗性不休。壮心何处留? 书剑一场梦破,江湖万古云浮。向晚樽前销远虑,不绝东流似近忧,人生一叶舟。